De nacht is terug en daarmee ook haar mensen, de vlinders en de dansers, de selectors en de programmeurs. De Ontluiking zet de schijnwerpers op de club. En wel met een bezoek aan Neerlands poptempel Paradiso. Programmeur Wesley Texel, beter bekend als DJ Waxfiend, en rijzende dancehallster DJ Madbwoy over de terugkeer van de fissa. ‘Het moment van op play drukken na een stilte, dat is magisch.’

Zie haar rechtervleugel baden in het zonlicht van de namiddag. Golden hour heeft ook Paradiso bereikt, letterlijk en figuurlijk. Als vanouds gaat de zon onder om alle ruimte te geven aan de nacht en alle vrijheden die daarbij horen. Na twee jaar van leegte en stilte vult de dansvloer van de poptempel van Nederland zich de komende tijd met mensen die zich overgeven aan de spannende uren voor de dageraad. Ze stellen zich open en gaan op in het ritme van de nacht en de muziek die de DJ met hen deelt. 
‍
De Ontluiking gaat het beleven, zoveel is zeker. Maar voordat we ons met pen en lens onderdompelen in feest en gedruis en de gesprekken vluchtiger worden, want dat is nu eenmaal wat er gebeurt als de vibe van samen genieten de overhand krijgt, nemen wij nog één keer de tijd voor een diepte-interview met professionals uit de scene. Nu de muziek weer aan gaat, is dit het moment voor het verhaal van de mensen die feesten van opzwepende klanken voorzien, voor het verhaal van de club en haar hoofdrolspelers.
‍
Zo kan het zijn dat fotograaf Mitchel, designer Benjamin en ik (we zijn driemans vandaag!) op deze dinsdagmiddag in maart voor de iconische entree van Paradiso staan, de poort naar de hemel voor elke rechtgeaarde clubber. Aan schoonheid heeft ze de afgelopen twee jaar niets ingeboet, ze is nog even majestueus als voorheen. Hoe zal het binnen de muren zijn gegaan? En welke vibraties staan ons links vooraan in de club te wachten de komende tijd? Het zijn prangende vragen die we zo gaan opwerpen.

Dikke dreadlocks

‍Ik tuur in de verte. Onmiskenbaar komt daar een van onze gesprekspartners aangelopen over de Weteringschans. Dikke dreadlocks, leren jack, een schoudertas nonchalant langs zijn lichaam. Earl Maddy aka DJ Madbwoy, 27 jaar, is vanuit zijn woonplaats Almere afgereisd naar de hoofdstad. Vertrouwd grondgebied, want hij heeft hier vaak gedraaid. Amsterdamse programmeurs in de hoek van reggae en dancehall kennen zijn naam en energie achter de decks; Madbwoy legt platen in de stijl van zijn Jamaicaanse inspiratiebronnen, exponenten van de soundsystemculture, en zet daarmee dansvloeren in vuur en vlam. 
 
Het is niet voor niets dat Wesley Texel (38) alias DJ Waxfiend hem al in 2013 toevoegde aan de line-up van Jamrock, diens dancehallfeest dat sinds 2005 bestaat en in die scene de absolute nummer één party van Nederland is. Is Waxfiend de koning van de dancehall in Nederland, dan is Madbwoy de kroonprins.

Het is dit authentieke duo dat ons vandaag naar Paradiso brengt. Een privilege, want Waxfiend, toch al internationaal gelauwerd in de DJ-game, is druk, heel druk. Iets met een aankondiging van een nieuwe club, zo krijgen we via WhatsApp door. Op Instagram post hij de dag voor onze afspraak een foto van zichzelf, languit op een ligstoel aan een zwembad in Zuid-Afrika. ‘Busy AF but trynna stay in this mindset’, schrijft hij erbij.

In de trein naar Amsterdam blijkt waarom. Het nieuws over een nieuwe club in Tolhuistuin verschijnt op de online kanalen. Parallel, zoals dit nieuwe zusje van Paradiso heet, gaat 12 maart al open. De aftrap is voor Ziongate, een evenement van Waxfiend, die als Paradiso-programmeur toch al sterk betrokken is bij het ontstaan van de nieuwe club.
‍
Nog meer gespreksstof dus. En dat onder lichte tijdsdruk, want Waxfiend is een man met een deadline dezer dagen. Maar we zijn er klaar voor om dit verhaal op te halen. Waxfiend, Madbwoy en Paradiso in de Ontluiking: let’s go.

Vakbroeders

‍Maddy arriveert. Een boks, een glimlach. Cool en kalm gaat hij voor. Luttele seconden later staan we in de gang van Paradiso. Onwennig bijna, na zo'n lange tijd, en met de lichte opwinding van een stel tieners, terwijl we hier zo vaak zijn geweest. Maar wat wil je: er klinkt weer muziek vanuit de zaal der zalen! Er is een soundcheck gaande en alleen al die drum- en basgeluiden zijn een impuls voor het gemoed.
 
We ploffen neer op relaxte banken in de kantine. Waxfiend verschijnt geruisloos, een schuin oog op zijn telefoon, want nogmaals: het nieuws over de nieuwe club is net naar buiten. ‘Busy AF’ of niet, hij gaat ervoor zitten, naast zijn vakbroeder Madbwoy, en kijkt gefocust naar de interviewer: kom maar op met die vragen. 

Dank je wel dat je tijd maakt voor ons, want we begrijpen dat je razend druk bent met de opening van een nieuwe club.
Waxfiend: ‘Klopt. We zijn er al anderhalf jaar mee bezig, want in een pandemie een club lanceren is nogal een ding. Maar dan opeens is het zover en moet je het aankondigen, dus dan is het achter mekaar, pampampam, doorknallen. We zijn er superblij mee en denken dat de timing klopt. We zijn nog niet helemaal uit de pandemie, maar wel bijna, dus mensen gaan op zoek naar iets nieuws als ze de nacht weer ingaan.’

Dus dit is jullie antwoord op deze tijd van heropening van de nacht?
‘Dat ook, maar we zien daarnaast dat er een gebrek is aan bepaalde clubavonden in het Amsterdamse nachtleven. Daar willen we wat aan doen. We zochten een leuke ruimte voor een club van vijfhonderd man waar we nieuwe dingen kunnen proberen. Dat kan niet in Paradiso, dat is te groot. Met Parallel hebben we die speeltuin.’

Kun je omschrijven wat Parallel voor club is?
‘Een club die zich richt op muziekgenres en communities die in het centrum onderbelicht zijn. Ik zou het niet underground of niche willen noemen, maar we zitten ook niet op populaire of makkelijke muziek. Met Parallel hangen we ergens tussenin. En dat doen we vanuit het spectrum van elektronisch en hiphop en alles wat daartussen valt. Niet elke night zal crossover zijn, maar de programmering in zijn geheel wel. Er zijn clubs in Amsterdam geweest die zich heel tof gepositioneerd hebben, met gecureerde line-ups zoals Trouw en School, maar die waren in mijn ogen best wel eendimensionaal gericht, techno en house en that’s it. Wij gaan from the get go breder zijn met meerdere genres en disciplines in ons programma en daarmee spreken we een andere, bredere doelgroep aan.’

Hoe is het om in deze tijd aan een nieuwe club te bouwen?
‘Veel in je hoofd zitten. Je kan het niet manifesteren, je kan nog niet ervaren hoe mensen erop reageren. Fijn dat het er nu uitgaat, dat mensen het gaan beleven en dat Parallel zich op die manier verder gaat vormen. Dat voelt heel lekker.’

Het getuigt ook van lef.
‘Als ondernemer in evenementen heb ik dat altijd wel gehad. Maar ik ben blij met een powerful instituut als Paradiso dat hierachter staat, met een langere adem en meer zekerheid in deze tijden, waardoor we konden investeren in de toekomst. Ik begrijp heel goed dat dat een privilege is.’

In hoeverre is Parallel jouw brainwave?‘
Het is een teameffort van Paradiso, we hebben het samen vormgegeven. Raaf Verhoef en ik zijn de programmeurs, wat we gaan programmeren komt van ons.’
‍
De aftrap is voor jouw eigen clubnacht: Ziongate. Wat kunnen we daarvan verwachten?
‍‘Zuid-Afrikaanse, elektronische riddims in allerlei soorten. Amapiano is hot nu, dus dat ga je veel horen, maar ook afrotech en GQOM. Het is een mix van muziekgenres die zijn omarmd en vervormd door de Afrikaanse diaspora. Ik ga zelf ook draaien, maar vind het vooral tof om ruimte te bieden aan deze scene, want die is er op deze schaal nog nooit geweest in Nederland.’
‍
Jij hebt meerdere amapiano-sets online gezet in de afgelopen periode. Hoe heeft dat genre kunnen doorbreken in coronatijd?
‍‘Wereldwijd zelfs. Het is in 2017 begonnen in Zuid-Afrika, daar ging het eind 2018 meer naar mainstream en eind 2020 ging het de hele wereld over. Precies tijdens corona is amapiano gaan overnemen. Het genre leent zich voor chillings thuis en is tegelijkertijd heel dansbaar voor in de club. Ik denk ook dat er, vooral met de opkomst van Black Lives Matter, een hele beweging gaande is van mensen die zich realiseren dat housemuziek van oorsprong zwarte muziek is. Daarbovenop kan dit een soort gateway zijn voor publiek dat zich niet thuis voelt op elektronische muziekevenementen, maar nu wel elektronische muziek ontdekt dankzij amapiano en dat in a way, niet toe-eigenen, maar wel terugtrekken naar waar het begon.’

Nu de nacht weer opengaat: verwacht je dat we meer nieuwe stijlen gaan horen en zien en wellicht een andere vibe gaan beleven?
‘Ik hoop het. Ik denk dat er andere stijlen gaan komen, amapiano is daar een van. Kijk, wat mensen zich nu realiseren: we hebben muziek niet echt hoeven missen, want artiesten hebben hun werk uitgebracht en hun sets gedraaid, maar dat was op tv of internet. Dus wat we missen is samen genieten van muziek, samen zijn met andere mensen. Ik hoop echt dat mensen daar weer meer waarde aan gaan hechten. In plaats van headlinergevoelige kaartjes kopen samen zijn met likeminded people en genieten, samen op één energie zitten. A summer of love, toch?’ 
‍
Is dat wat je denkt dat het gaat zijn?
‘Ik denk dat het best kan gebeuren. Hoe dat er dan uitziet? Saamhorigheid, mensen die genieten van elkaar en de muziek, die waarderen wat ze vroeger for granted namen. Ik hoop dat dat laatste zo blijft, maar als ik zie dat mensen nu al appen voor gastenlijst…
’Madbwoy op dwingende toon: ‘Zet dat erin.’
Waxfiend: ‘Hahaha.’
‍
Waxfiend, jij behoeft eigenlijk geen nadere introductie, maar voor de lezer die jou nog niet kent: hoe stel je jezelf voor?
‘Ik ben een muziekliefhebber die is gaan draaien. Toen DJ’en mijn werk werd, merkte ik dat ik mijn ei niet kwijt kon op bepaalde evenementen waar ik stond. Ik wilde mijn sets in een eigen context draaien. Daaruit zijn de feesten Jamrock, Encore en Ziongate geboren. Die evenementen gaan lekker, het is een beetje uit de hand gelopen. Ik ben nu twintig jaar DJ, achttien jaar evenementenorganisator en twee jaar programmeur bij Paradiso, met de focus op hiphop en gerelateerde genres. Dit is mijn eerste grotemensenbaan.’ 

Als programmeur ben je dus net voor de pandemie begonnen. Hoe heb je die twee jaar in die rol beleefd?
‘Het was wel chill eigenlijk, ik kon het bedrijf goed leren kennen zonder nachtenlang tot zes uur ’s ochtends door te gaan. Ik kon landen. Maar het duurde wel te lang, hoor. We hebben wel wat dingen kunnen doen, zoals seated concerts, maar niet op volle toeren. Of ik er nu wellicht meer klaar voor ben? We gaan het uitvinden. Ik denk dat het heel heftig gaat worden. Ik vind het nu al heftig.’

Madbwoy, hoe introduceer jij jezelf?
‘Ik ben een groot muziekliefhebber die, ook als ik geen DJ was, allerlei platen zou verzamelen en zou blijven rondkijken. Eigenlijk heb ik bijna niks anders gedaan dan dat sinds ik het ken en ik heb mijn weg kunnen vinden in de reggae- en dancehallscene als DJ, voor ongeveer elf jaar al.’
‍
‍Die scene is jullie gemene deler. Wat voor connectie hebben jullie?
Madbwoy: ‘Ik ken Wax sinds 2013. Toen kwam ik voor het eerst op Jamrock als DJ. Ik sprak hem niet in persoon, het was meer via internet: wil je bij ons draaien? Als ik Wax zie praat ik niet per se veel met hem, behalve als we samen in een setting gezet worden. We kunnen praten over dezelfde dingen, over visies en meningen die we delen.’ 
‍
Is Waxfiend een mentor voor je?
Waxfiend: ‘Dat had ik misschien wel meer moeten zijn in a way voor sommigen. Dat is een realisatie die een paar weken geleden opkwam.’
Madbwoy: ‘Maar hij is sowieso een inspiratiebron voor me.’

Waxfiend, hoe kijk jij naar Madbwoy?
‘Ik zie veel van mezelf in hem. Enthousiasme, in het diepe springen, waarde hechten aan authenticiteit. Hij is een stuk minder introvert dan ik, is makkelijker in zich durven uiten, is net iets uitbundiger. Hoe hij nu bezig is met produceren van dub, de track die hij net heeft uitgebracht, dat vind ik echt vet.’

Wat maakt dat reggae en dancehall de rode draad vormen door jullie DJ-bestaan?
Waxfiend: ‘Ik begon met underground hiphop, maar niemand vond tof wat ik tof vond. Toen ontdekte ik dancehall, dat vond ik keihard. Het had rauwheid, dat vond ik heel vet. Ik ben daarin gedoken, maar ben ook altijd hiphop blijven draaien. Nu doe ik het allebei. Maar met een Jamaicaanse hartslag, zeker. Reggae is the heartbeat of the people, man. Alle muziekstijlen die ik draai, komen van de Jamaicaanse soundsystemculture. Ook veel housemuziek is geïnspireerd op dub. Die hele techniek van arrangementen bouwen komt van de Jamaicaanse soundsystems.’
‍
‘Je ziet het nu ook veel bij de reggae- en dancehallselectors uit de UK. Als je dat snapt kun je een verhaal vertellen met verschillende muziekstijlen. In Jamaica draaien die soundsystems niet per se alleen dancehall; de eerste twee uur draaien ze vaak alleen R&B en hiphop, dan pas dancehall. Het zit daar in het bloed om verschillende dingen te pakken. Tony Matterhorn en Mighty Crown beginnen hun sets soms met Celine Dion. Maar de manier waarop ze dat draaien, is dancehall. Dat vind ik dope. Ik draai ook graag zo. Mensen smachten bijna naar de dancehalltunes, dan pas geef ik ze.’

Twee jaar lang hebben jullie dat nauwelijks in de praktijk kunnen brengen. Hoe ga je ermee om als een van je grootste passies wegvalt?
‍Madbwoy: ‘Dat was heel lastig. Daardoor kwam ik in een depressie terecht. Maar ik heb toen gemerkt: vanuit een depressie kun je toch zoeken wat je wel kan doen en in controle hebt. Ik heb uiteindelijk een zelfstudie gedaan en ben daardoor in de tussentijd studio-soundengineer geworden. Ik heb dubliedjes gemaakt met mijn zus, zij is bassist en ik drummer, en die zelf in Ableton geproduceerd. Dus eigenlijk is het goed voor me geweest, ook al was het op een grove manier. Maar het is goed om van mezelf te weten dat als zoiets gebeurt, dat ik mezelf dan verder uitwerk waar het kan. Ik denk dat het me nog veel moois kan brengen in de toekomst.’ 
‍
Waxfiend: ‘Het is raar om de energie van het publiek niet te voelen. Ik ben Ableton ingedoken en heb meer geleerd over produceren. Er zijn voor het eerst genres waarbij ik voel: dit wil ik maken. Zoals Amapiano. Ik zie het dus niet als verloren tijd. Tuurlijk heb ik moeilijke periodes gekend, maar vanaf het begin heb ik het gezien als een kans. Je weet toch, je kan dingen switchen, bepaalde routines van jezelf een andere richting op ontwikkelen. Als je daar dan achteraf op terugkijkt word je blij, want anders had ik dat nooit gedaan. En dan besef je: dat had ik eerder moeten doen. Dus als er komende winter weer twee maanden lockdown zouden komen: kom maar.’

Wat hebben we met de lockdowns van de club en de nacht gemist?
Waxfiend: ‘Je verbonden voelen met andere mensen. Want dan zie je dat er meer overeenkomsten dan verschillen zijn. Muziek draagt daaraan bij. Als je bijvoorbeeld funk draait en de bas komt erin, dan zie je wat het met mensen doet. Het is dope te zien hoe we daarin met elkaar verbonden zijn.’

Madbwoy: ‘Voor mij: het gevoel van niet alleen zijn in iets waarvan je houdt. Ook is het voor mij heel belangrijk om herinneringen op te kunnen bouwen. Ik kijk graag terug op mooie tijden. Los van dat kwam ik de afgelopen periode weinig mensen tegen. Ik ga niet met veel mensen om. Als ik uitging, naar de club, dan kwam ik daar mensen tegen. Het was wennen toen dat wegviel.’

Waxfiend: ‘Ik herken dat wel. Ik heb geleerd om assertiever te worden, omdat het nu moest.’
‍
Draaien voor publiek na zo’n lange tijd: is dat inkomen of is het gevoel meteen weer daar?
Madbwoy: ‘Ik denk dat het gaat lukken zoals voorheen. Al draaide ik laatst in een heel andere setting dan normaal. Mijn set was vooral instrumentaal, bijna geen lyrics. Toen besefte ik wel dat ik even moest inkomen, maar dat kon ook liggen aan de nieuwe setting.’

Waxfiend: ‘Mijn eerste sets voelden heerlijk. Ik heb in de Home Grown in Londen gedraaid, bij De Nacht Staat Op en bij Jamrock. En voor die tijd op wat illegale feestjes, eerlijk gezegd. Dus het was niet vastgeroest.’

Madbwoy: ‘Bij mij ook niet. Ik heb ook illegale feestjes gehad. En ik heb een paar keer in het buitenland gedraaid, in Zwitserland en Italië. Dus het was ook niet zo dat alles continu heeft stilgelegen.’
‍
Hoe is de dansvloer? In hoeverre ervaren jullie een andere vibe in het publiek?
Waxfiend: ‘De illegale feestjes vond ik een unieke vibe hebben. Je voelde dat mensen het waardeerden dat mensen hun nek uitstaken om te organiseren.’

Madbwoy: ‘Zo heb ik het ook ervaren. Vooral dat moment van op play drukken na een moment van stilte, op een strand ergens, in de open lucht, dat moment is dan heel magisch. Ik heb de kunst daarvan wel echt ingezien.’

Waxfiend, we zitten in Paradiso, jouw werkgever als programmeur. Hoe is dit poppodium omgegaan met deze tijd?
‘Het was moeilijk man, met zware teleurstellingen. In 2021 is er een reorganisatie doorgevoerd, een aantal mensen heeft zijn baan verloren. Dat is superheftig, sommigen van hen werkten hier al decennialang. Daarbij moesten we de moed erin blijven houden, in de wetenschap dat het niet snel weer zou opengaan. Tegelijkertijd hebben we onze kans gepakt om een nieuwe club te bouwen voor als het weer kon. En zaken die aandacht nodig hadden, maar normaal gesproken naar de achtergrond verdwijnen omdat we shows moeten knallen, konden we nu wel oppakken. Onze website draaide nog met de technische specificaties uit 2012, die hebben we ververst.’

12 februari hebben jullie meegedaan met de protestactie De Nacht Staat Op. Hoe was dat?
‘Dat was keihard. Het gaf een extra euforisch gevoel omdat het niet mocht. Stoute dingen doen is altijd leuk. Ik zou zeggen dat Paradiso een belangrijke katalysator was zodat er dingen gebeurden. Nachtcultuur is belangrijk voor ons, voor de stad en de mensen. Dat er steeds een onderscheid werd gemaakt tussen de horeca en ons, met een arbitraire sluitingstijd die wetenschappelijk gezien nergens op sloeg… Het was tijd om daarover wat te zeggen. Dat theaters een maand eerder uit protest opengingen als kapsalon was een leuk symbool, maar dat vonden wij te lief.’

Wat heeft het teweeggebracht? 
‘Dat openstelling van nachtclubs niet langer was uit te stellen, werd 12 februari wel duidelijk. Ook in het buitenland hoor, daar ging het al los. Dit voelt lekker, maar we zijn nog niet helemaal daar. Je moet nu testen voor toegang als je een avondje uit wil in een club met meer dan vijfhonderd bezoekers. Ik denk wel dat het eraan zit te komen.’
‍
Met het oog op de zomer: waar kijken jullie het meeste naar uit?
Waxfiend: ‘Ik kijk er vooral naar uit om de muziekstijlen die ik me als DJ eigen heb gemaakt in de afgelopen twee jaar, straks in open air te draaien. Vooral de amapiano-sound in de buitenlucht, zoals ik op videoclips zie hoe dat in Zuid-Afrika gaat. Je weet toch, met de zon alles, dan gaat het los.’

Madbwoy: ‘Daar heb ik ook zin in. In de open lucht kan je lekker een jointje aansteken tijdens het draaien, dan voel je je al iets vrijer.’